در سال ۲۰۰۷ مقامات شهر کرکلند در ایالت واشینگتن درصدد برآمدند تا میزان تاثیرگذاری کمپین پرچم های پیاده رو (Pedestrian Flags) را که ۱۲ سال از اجرای آن می گذشت، ارزیابی کنند. در سال ۱۹۹۵ با هدف افزایش ایمنی عابران پیاده در ۳۷ نقطه از شهر پرچم های نارنجی رنگی قرار داده شده بودند تا عابران پیاده هنگام عبور از خیابان آنها را در دست بگیرند.
مقامات شهر تخمین زده بودند که تنها ۵ درصد از عابران از این پرچم ها، استفاده می کردند اما هیچ آمار رسمی در این زمینه وجود نداشت. علاوه بر این، آنها می خواستند بدانند چه اقداماتی می توان انجام داد تا این میزان را تا سال ۲۰۱۱ به ۴۰ درصد افزایش داد.
مشاهدات میدانی از ۳ هزار عابر پیاده در طول ۲۰ روز نشان داد که ۱۱ درصد از عابران پیاده از این پرچم ها استفاده می کردند. افزون بر این، تلاش شد تا عواملی که باعث عدم استفاده از این پرچم ها می شود نیز مشخص شود.
- بسیاری از مردم از فلسفه وجود این پرچم ها اطلاعی نداشتند و تصور می کردند این پرچم ها نشانه نزدیک شدن به کارگاه های ساختمانی است (مشکل محصول).
- برخی نیز به این موضوع اشاره می کردند که اغلب در سمتی از خیابان که آنها بودند پرچمی وجود نداشت (مشکل محل).
- عده زیادی نیز اعتقاد داشتند که رانندگان آنها را می بینند و نیازی به استفاده از این پرچم ها نیست (مشکل ترویج).
برای حل مشکل محصول پرچم هایی طراحی شد که ارتباط آنها با خط عابر پیاده مشخص شد و با قرار دادن آنها در سبد برداشتن آنها نیز آسان تر شد. علاوه بر این، تعداد پرچم ها در هر نقطه از ۶ به ۱۸ افزایش داده شد و از مغازه داران اطراف خواسته شد تا در صورت کم بودن این تعداد برای هر نقطه، مقامات شهر را مطلع کنند. همچنین، استراتژی های ترویجی از جمله ساختن پیام هایی برای تقویت حس خطر در عابران پیاده طراحی شد و به اجرا درآمد. بعد از ۵ ماه از اجرای این اقدامات تحقیقات میدانی نشان داد که ۶۴ درصد از عابران پیاده از این پرچم ها استفاده می کنند.
-
- کمپین پرچم های پیاده رو
